In het zonnetje: Eva Wolf: Ik ben een herfstbloem, een laatbloeier, ik leef!
In gesprek met Eva Wolf, 78 jaar, sinds de jaren 90 haar eigen praktijk, en bijna 30 jaar lid van het NVPA, besluiten we om het interview te voeren vanuit ‘de Bloem’. Eva laat zich met hart en ziel zien, vertelt over haar persoonlijkheid, haar praktijk en de toekomst, om zo haar hele zelf met aandacht voor te stellen.
Het hart
“Ik herinner me dat ik 7 of 8 was en op het strand lag en naar de wolken keek, en ik voelde me één met, ja ik was 8, ik kon er geen woorden aan geven. Maar het was groot en onuitsprekelijk en mooi. Ik heb dat vaker meegemaakt. Daar verlangde ik naar, waardoor ik als christelijk op de Veluwe opgevoed meisje theologie ging studeren. Ik had veel grote levensvragen en zocht antwoorden, je kent ze, vragen zoals: waarom laat God al het lijden toe. Ik vond geen antwoorden, niet bij mijn studie theologie en niet bij mijn vervolgstudies filosofie en psychologie. Het was allemaal te cognitief gericht. Nu zou ik zeggen: het hielp me mijn persoonlijkheid – de bloemblaadjes van de bloem – te ontwikkelen. En ik had dat ook nodig. Maar dit was niet het hart van de bloem. En toen ontmoette ik Maarten Houtman bij een meditatieweekend, een kleine Indische man die rust en vrede uitstraalde. Ik wist: hij weet het. Ik vroeg hem: wil je het me vertellen?” Toen hij zei dat hij het niet wist (wijst naar haar hoofd) maar wel wist (legt hand op hart) begon een traject met degene die mijn geestelijke vader zou worden. Hij hielp mij stil te worden: uit je hoofd, naar je hart. Ik werd in de eerste instantie gek, maar ging de stilte in mijzelf vinden. Ik ging Zen- en Vipassanameditatie beoefenen. Juist door de combinatie van psychotherapie en meditatie is gaandeweg mijn eigen ‘aanpak’, die ik ‘de bloem’ genoemd heb, ontwikkeld. Dit is meer dan een ‘methode’, het is een wijze van leven: leren verbinden met wie je in wezen bent en dat dit de regie heeft en niet je emoties en denken. Ik kwam bij mijn hart, mijn ziel. Ik kwam thuis.”
Mijn persoonlijkheid
“De drie bloemblaadjes die staan voor de persoonlijkheid, dat is als het ware mijn jasje op aarde, mijn instrument om te scheppen en te zijn. Dit gaat voorbij als mijn fysieke ik voorbijgaat. Mijn materiele vorm nu, gaat dan over in wat dan ook. Mijn denken, emotioneel en lichamelijke kant, die vormen mijn persoonlijkheid. Ik leef samen met mijzelf in een klein mooi appartement in Buitenveldert, uitkijkend op een heerlijke zonnige binnentuin. Ik ben moeder van drie kinderen en actieve oma van zes kleinkinderen. Voor ik mijn praktijk startte was ik jarenlang werkzaam als trainer, supervisor en docente in de zorgsector en in het onderwijs. Ben als feministe met Meulenbelt opgetrokken en heb o.a. mijn Master NLP en een zevenjarige opleiding gedaan in The Work, bekroond door Byron Katie in 2009 met het facilitator-in-the-work certificaat.
De achtergrond van de bloem is leeg, getekend op wit papier en staat voor wat wij niet kennen. God, of bezielde energie, het is altijd groter.
Ik- zelf geniet van mijn leven, en dat is ook mijn praktijk: De Bloem, non-duale therapie en coaching. Ik zie zo’n twaalf tot vijftien cliënten per week, en start, uitgerekend vandaag, met een groep van twaalf enthousiaste mensen, ‘Sangha de bloem’ geheten, een kruising tussen een masterclass ‘de bloem’ en een meditatiegroep. Ben als trainer verbonden aan Del Ferro Instituut hier in Amsterdam en geef workshops op aanvraag. Ik werk niet, ik leef!”
De Bloem
“Het onderscheid dat ik in de Bloem hanteer (zie visitekaartje) is prettig als ordeningsprincipe zowel in therapie als bij meditatie. Opvoeding en maatschappij geven vaak geen aandacht aan het zelf, aan je diepe gevoel of intuïtie, dat heel wat anders is dan je emoties. Emoties horen bij overtuigingen. Je ‘jasje’ wordt opgevoed en dat is goed, dat moet ook, alleen raak je vaak de verbinding met wie je werkelijk bent kwijt. Wat ik veel zie is een splitsing tussen ‘de bloembladen’ en het ‘hart’. We hebben allemaal een dagelijkse routine voor van alles en nog wat. Toch ontbreekt het ons vaak aan een dagelijkse innerlijke discipline om terug te gaan naar ons hart. Contact met het hart, ik vraag me dan af: is dit wat ik werkelijk, diep in mijn hart wil; jij zou zeggen: het is de ziel die in gesprek is met God.”
Geen Quick Fix
“Je persoonlijkheid kan van alles oplopen; maar dat is niet wie je bent. Ik leer je (terug) in contact te komen met wie je in wezen bent; met het hart van de bloem. Dat doe ik door samen te zoeken naar het flow-moment: een ervaring van bewustzijn van je eigen potentie, vitaliteit, onderdeel zijn van het geheel; waarin je in je kracht zit. Op zo’n moment beleef je even wie je in wezen bent. Daarmee gaan we verbinden. Daarna (en iedereen, hoe depressief of gebroken ook, kan zich zo’n moment voor de geest halen) kijken we naar je persoonlijkheid: de blaadjes van de bloem. Dat is niet wie je bent, je hoeft er ook niet naar terug: we kunnen er rustig naar kijken en ze voelen, maar je hoeft je er niet mee identificeren. Je ervaart het en je bent tegelijkertijd de betrokken, liefdevolle waarnemer die het ziet. De bent én de bloemblaadjes én het hart van de bloem. Je ben één én het hart is altijd groter. Dat is de paradox van de bloem. Ik nodig je uit om stil te staan bij je-zelf en te kijken: waar ben je nu met je gedachten, wat voel je nu? Ik doe dat ’s morgens met een kopje koffie op de bank. En wat boven komt, stop dat in een gouden doosje; alle mooie momenten stop je in je hart. Nu naar de (getraumatiseerde) persoonlijkheid. Wat belemmert je? Bewust worden in het hier en nu, zittend op een van de drie kussentjes die staan voor de bloemblaadjes: vertel er eens over. We kunnen samen, vanuit het hart en met mededogen kijken naar die pijn, haar omarmen. Misschien gaat het nooit helemaal weg, zitten er diepe littekens, er is geen quick fix methode. Door de pijn te omarmen wordt die wel zachter en vaak ook minder. Je zit er niet meer middenin; je kunt het verdragen: je bent op betrokken afstand.”
Cognitief en meditatief
“Tja, jouw vraag over welke boeken die van betekenis zijn geweest… Er zijn zoveel boeken die mij op mijn pad hebben geraakt en verder geholpen. Een van de belangrijkste auteurs is Ken Wilber geweest; alle boeken van hem, te beginnen bij ‘Zonder grenzen’, omdat hij de cognitieve en meditatieve kant combineert. En als ik onze leden boeken mag aanraden, weer een combi hiervan; Sharon Salzberg, Werkelijke gelukkig door de kracht van meditatie, waar ook een prachtige CD bij zit, en Mo Gawdat, De logica van geluk. Zelf schrijf ik ook. Heb in 2015 ‘Oma’s oefening in aandacht’ en 2018 ‘Toeval bestaat niet’ gepubliceerd. Ben nu bezig met een boek over De Bloem: Het is wat het is, een persoonlijk boek over non-dualiteit.”
De rode draad in mijn leven
“Toen ik op mijn lange zoektocht de stilte in mij zelf vond (en steeds opnieuw vind), besefte ik dat ‘worden wie je bent’ de rode draad in mijn leven is. Ik wil niets liever dan mijn ervaringen en deskundigheid daarin aan anderen doorgeven en op mijn beurt van hun ervaringen en deskundigheid op deze weg zelf leren. Mijn kracht ligt in mijn vermogen om mijn inspiratie over te brengen aan anderen op een manier die bij hen aansluit. In contact met mensen ga ik sprankelen. Twee woorden staan daarbij centraal: eenvoud (de bloem is een super eenvoudig symbool) en vertrouwen (in het feit dat we in wezen al zijn wie we zijn, maar dat onze persoonlijkheid de weg is kwijtgeraakt of vaak kwijtraakt).”
Wat zie je als uitdaging in ons tijdsgewricht?
“Ik heb een boek gelezen van een vrouw, die wandelde door Amerika zonder bezittingen. De Peace pilgrim. Wandelen voor de vrede: 28 jaar lang tot haar sterven in 1981. Haar waarschuwing aan de wereld was: sluit vrede of sterf! Krachtig hè? Anders is de mensheid gedoemd om ten onder te gaan. Zo zie ik ook mijn weg: vrede sluiten met mijzelf, met de natuur, de dieren, met de mensen om mijn heen, met het leven dat eindig is én dat nooit eindigt.”