‘IK HEB AL TWINTIG JAAR EEN GELUKKIG HUWELIJK MET MEZELF’
“Een monogame partnerrelatie wordt als een heilige graal gezien, want in je eentje zou je maar zielig zijn. Maar ik heb al twintig jaar een gelukkig huwelijk met mezelf. Geluk zit in mijn hart. Ik gebruik altijd een metafoor van een bloem om dit uit te leggen. Wanneer we geluk zoeken, zoeken we in wezen naar het hart van de bloem die we zijn, naar onze essentie. Je kunt het ook je ziel noemen of je innerlijke bron of onvoorwaardelijke liefde. Iedereen ervaart wel momenten van contact daarmee, glimpen van dat hart, zoals een klein kind heel puur en onbevangen verwonderd kan zijn, dat soort momenten. De blaadjes van de bloem noem ik de ‘persoonlijkheid’. Dat zijn: mijn denken, mijn emoties en mijn lichaam. Het hart van de bloem is innerlijke vrede, en je kunt leren om je persoonlijkheid, dus je denken, je emoties en je lichaam daarvoor open te stellen.
Je kunt het ervaren van geluk niet afdwingen, maar je kunt wel de geluksmomenten koesteren en aandachtig leven zodat je ze eerder opmerkt. Vanaf mijn 35e is meditatie daarom meer en meer mijn leefwijze geworden en sindsdien ervaar ik steeds vaker stilte en geluk diep van binnen.
Een relatie als heilige graal om je compleet te voelen is de norm als je leeft vanuit je persoonlijkheid. Ik heb gemerkt dat die norm verdwijnt als je vanuit je essentie leeft. Dan ervaar je namelijk dat je al compleet bent. In wezen is iedereen compleet – als je het binnen in jezelf zoekt kun je het ervaren. En dan zie je ook dat je persoonlijkheid enkel het instrument is van je hart, niet meer en niet minder.
In plaats van naar binnen te gaan, zoeken veel mensen geluk buiten zichzelf: in relaties, werk, sport, online. Het verdrietige is dat dat soort geluk altijd voorbij gaat. Daar zijn we dan ook bang voor, wanneer we op die manier gelukkig zijn. En terecht. Maar als je ervaren hebt dat het geluk binnen in je ligt te wachten om gevonden te worden, raak je gemotiveerd om je persoonlijkheid te openen zodat je kunt gaan leven vanuit jezelf. Dat kun je leren door aandachtstraining en coaching.
Ik ben begonnen in een traditionele relatie. Na een poosje gingen mijn man en ik nadenken over de beperkingen van monogamie en we besloten tot een open relatie. Dat was in onze hippietijd. Het was goed om te exploreren. Het gaf vrijheid en ruimte. Toch zijn we uiteindelijk gescheiden omdat het gecompliceerder bleek dan we toen aankonden. Daarna heb ik een paar lange relaties gehad, en ondertussen leerde ik steeds beter hoe ik goed met mezelf kon leven. Ook had ik een tijdlang een relatie met een getrouwde man. Dat was oefenen. Kan ik genieten van wat er is zonder méér te willen? Heb ik genoeg aan mezelf? Hij hoefde van mij niet te kiezen en ik denk ook niet dat ik de enige was. We hadden mooie momenten samen én ik had ook genoeg aan mezelf.
Onze persoonlijkheid is een biologisch wezen dat verbindingen zoekt en dat is fantastisch, maar als je daar afhankelijk van wordt voor je ultieme geluk, kom je bedrogen uit. Ik vind het heerlijk om verbindingen te hebben, ik kan daar mijn liefde in kwijt. Ik heb prachtige verbindingen met mijn kinderen en kleinkinderen, met vrienden, met meditatiedeelnemers, collega’s en cliënten. Dus hoezo ben ik single?
Als er iemand langskomt die dezelfde innerlijke heelheid ervaart als ik, die mij niet nodig heeft maar het heerlijk vindt om me in de buurt te hebben, dan is diegene van harte welkom. Ik ben thuis bij mezelf en als ik het even niet ben, wat natuurlijk voorkomt, weet ik altijd weer hoe ik thuis kan komen.”