My religion is very simple.
My religion is kindness.
De Dalai Lama, 89 jaar
Vaak krijg ik met mijn 82 jaar de vraag: “Waarom werk jij nog zo hard?” Om dat woordje ‘hard’ moet ik altijd een beetje lachen. Als ik vertel wat ik doe aan ‘werk’ – zo’n 15 cliëntsessies per week, op de maandagavond het begeleiden van mijn Sangha[1] in mediatie en aandachttraining, het leiden van De Bloem Opleidingsgroep, het geven van workshops en van onze jaarlijkse retraite en zo nog een paar dingen – geloven de meeste mensen écht dat ik het druk heb. Helemaal niet dus. Zo heb ik bijvoorbeeld alle ochtenden voor mezelf. Ga eens na…alle ochtenden. Wat een heerlijkheid! Meditatie, yoga, mijmeren, en zoals nu, deze blog schrijven, terwijl ik uitkijk over mijn lieve binnentuin waar een pril voorjaaarsboompje haar eerste gouden schijn al tevoorschijn tovert. En ja, ook een spannende serie kijken als het zo uitkomt. Alles mag op deze ochtenden, niets moet.
Verbinding. Dat is het woord dat bij mij opkomt als ik die vraag naar dat harde werken van mij krijg. Hoe ouder ik word hoe meer ik tot in mijn tenen besef hoe verbonden ik ben met alles en iedereen en hoe meer ik de behoefte voel om die verbinding handen en voeten te geven. Dat blijft voor mij een doorgaand wonder: die behoefte wordt niet minder, maar juist meer. En het cement van die verbinding is vriendelijkheid.Kan het eenvoudiger? Verbinding door vriendelijkheid. Daarom doe ik wat ik doe. Of beter gezegd: Daarom kan ik het niet laten. Loving kindness, vrij stromende liefde-in-verbinding, dat is alles wat je nodig hebt om veilig, vrij en gelukkig te zijn. Waar je ook bent: 29 jaar in de gevangenis, zoals Nelson Mandela, 39 jaar verbannen uit Vietnam zoals Thich Nhat Hanh, of na 48 jaar nog steeds verbannen uit Tibet, zoals de Dalai Lama.
Of gewoon thuis op de bank zoals Eva. Ik ben een oude vrouw die verbinding door vriendelijkheid als religie heeft-en-leeft voor zover haar dat mogelijk is.
Wat ben ik gelukkig als ik op de maandagavond met mijn lieve vrienden van onze De Bloem Sangha twee uur samen ben. We zitten sinds kort live met een kleine groep op onze mooie nieuwe locatie in Amsterdam-Buitenveldert (Del Ferro Instituut, A.J. Ernststraat 665A, gratis parkeren – van harte welkom!), omringd – omarmd, zo voelt het – door een grote groep onliners in binnen- en buitenland. Zo schreef Annely uit Berlijn deze week in de Sangha-app: ‘Lieve Eva, lieve allemaal, bedankt voor de fijne meditatie-sessie van gisteravond. Ik heb weer heerlijk van de rust genoten. Vind de meditatie avonden erg fijn en kijk er iedere week naar uit. Ik maak er thuis echt een momentje van; ruim mn huiskamer op, steek de kaarsjes aan en maak een lekker kopje thee. Ook de gespreksmeditatie vind ik erg interessant. Tot volgende week!’
Verbinding is niet aan tijd of plaats of aan leven of dood gebonden. Ze geldt voor alles en allen. Daarom wil ik deze blog beeindigen met een paar regels uit een prachtige Kathaarse tekst uit de middeleeuwen, die het slothoofdstuk vormt van mijn boek. In deze regels ervaar ik de adem van onze De Bloem Community.[2]
[1] Sangha is het Boeddhistische woord voor gemeenschap. De Bloem Sangha, live en online, vormt de basis van De Bloem Community.
[2] De Katharen (Grieks ‘de zuiveren’) of Albigenzen waren een non-duale religieuze beweging tijdens de 12e en 13e eeuw, met name in Languedoc in Frankrijk. Voor de Katholieke kerk waren zij ketters en de Albigenzische kruistochten en de Inquisitie hebben allen uitgeroeid. Deze tekst is uit 1148.