Mijn eerste blog gaat over stil staan. Dat is geen verrassing voor de mensen die mij kennen. Als je niet regelmatig stil staat kan je je niet oriënteren. En als je niet weet waar je bent, kun je ook niet de volgende stap zetten in de voor jou juiste richting van vandaag. Een open deur nietwaar? En toch is deze simpele waarheid er één die we nauwelijks in praktijk brengen in ons hectische alledaagse leven.
Wat voor nut heeft het om hard te lopen als je niet op de juiste weg bent?
Vandaar: sta even stil. Neem de tijd om dit eenvoudige gedichtje te lezen. Het kost maar een paar minuten. En het kan je dag anders inkleuren. Sta even stil, breng je aandacht uit je gedachten naar je lichaam, volg de beweging je adem, en weet weer dat het hierom gaat:
Sta even stil.
Draai je niet om,
en kijk ook niet vooruit.
Tel geen minuten, tel geen uren –
adem in en uit.
Sta even stil.
Voel je lichaam,
voel je huid.
Voel je voeten op de aarde –
adem in en uit.
Sta even stil.
En weet het weer.
Leg het nooit aan iemand uit.
Aan liefde is niets uit te leggen –
adem haar in en uit.
Liselore Gerritsen, bewerkt door Eva
Zie ook De Bloem, hst 7.2